Γράφει ο Κυριάκος Πεταλίδης
Λίγες ώρες πριν το καθοριστικό βήμα για τη ζωή ο Νίκος Σαϊδάμ, την χειροτονία του σε διάκονο μίλησε στην ΗΧΩ για όλα αυτά που βίωσε μέχρι τώρα, όλα αυτά που τον οδήγησαν στην υλοποίηση του δικού του ονείρου και στην πραγματοποίηση των προσωπικών του επιθυμιών. Όμως για να δούμε ποιος είναι ο νέος διάκονος του Ι.Ν. της Παναγίας των Εισοδίων. Άνθρωπος προσηνής με συνεσταλμένο χαρακτήρα, ανοιχτό πνεύμα και φυσική ευγένεια ο Νίκος σύμφωνα με το λαϊκό του όνομα, είναι γέννημα θρέμμα της Πόλης, απόφοιτος της Σχολής Ταταούλων και του Ζωγραφείου Λυκείου σπούδασε Βιολογία στο πανεπιστήμιο Fatih ενώ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Φαρμακευτική Μικροβιολογία στο πανεπιστήμιο του Μαρμαρά. Ανήσυχο πνεύμα απασχολήθηκε στον τουριστικό τομέα επηρεασμένος από την ξεναγό μητέρα του, διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Μουσικοφίλων αλλά ασχολήθηκε επιτυχώς και με Κοινοτικά θέματα της ομογένειας. Ενεργός πολίτης από τα νεαρά του χρόνια δούλευε παράλληλα με τις σπουδές του σε μικροβιολογικό εργαστήριο όπου και έγινε ιδιοκτήτης του κάποια χρόνια αργότερα. Το 1993 ξεκίνησε την ψαλτική στον αγαπημένο του Ναό όπου και θα χειροτονηθεί ενώ το 2008 κλείνει το μικροβιολογικό του εργαστήριο. Το 2012 δημιουργεί την προσωπική του οικογένεια όπου μαζί με την σύζυγο του Μαρία, η οποία από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους συναινεί στην απόφαση του να γίνει κληρικός, και αποκτούν τον δίχρονο τώρα υιό τους Μάρκο. Όπως μου αποκάλυψε ο Νίκος στην συζήτηση μας σκεφτόταν την είσοδο του στην ιεροσύνη για μετά τα 50 του χρόνια, κάτι που όμως επίσπευσε μετά από βαθείς σκέψεις, προβληματισμούς και πολύμηνες συζητήσεις με τον ‘’πνευματικό του σύμβουλο’’ Πατέρα Δημήτριο Μαγιόγλου πριν ξεκινήσουν οι τελικές διαδικασίες ένταξης του στο σώμα της Εκκλησίας. Του ζήτησα να μου ανοίξει την καρδιά του και απάντησε πρόθυμα στις ερωτήσεις μου.
Τι σας οδήγησε να αφιερώσετε τη ζωή σας στην Εκκλησία
Από μικρό παιδάκι αγαπούσα την Εκκλησία, μία αγάπη που μου εμφύσησαν οι γονείς μου. Θυμάμαι τα παιδικά μου καλοκαίρια στην Αντιγόνη παρακολουθούσα κατηχητικό σχολείο στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Καρίπη όπου ο εκεί εφημέριος ο πατέρας Δημήτριος με τον καλοκάγαθο λόγο του φύτεψε καλά στην ψυχή μου τον σπόρο της πίστης και της αγάπης στον Χριστό μας. Βέβαια σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της απόφασης μου έπαιξε και η συγγενική μου σχέση με τον μακαριστό Πατριάρχη Δημήτριο και κυρίως το Όνειρο που είδα όταν εκείνος είχε φύγει από τη ζωή. Μου ζήτησε να συνεχίσω το έργο του, κάτι που από την πρώτη στιγμή το θεώρησα ‘’θεϊκή κλίση’’. Τελικά κάπου το 1991 έλαβα την οριστική απόφαση –δώρο Θεού- για εμένα. Η Εκκλησία είναι τρόπος ζωής.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για τους στόχους σας
Στόχος ζωής ήταν για μένα μέχρι τώρα η Ιεροσύνη, κάτι που με την βοήθεια του Θεού το κατάφερα. Εξάλλου από τα νεαρά μου χρόνια βρίσκομαι στο Αναλόγιο εδώ της Παναγίας των Εισοδίων και οι πνευματικοί μου αδελφοί μου έλεγαν πάντα ότι ο ψάλτης είναι ο κατώτατος βαθμός ενός κληρικού. Οπότε τώρα ανεβαίνω απλά σκαλοπάτι. Επίσης από τα χρόνια των μεταπτυχιακών μου σπουδών είχα στο μυαλό μου την ιδέα να ερευνήσω τις μυστικές απαρχές που συνδέουν την Βιολογία με την Θεολογία και τη σχέση που ενώνει αυτές τις δύο επιστήμες προς όφελος του κοινού καλού. Παράλληλα θα ήθελα να προσπαθήσω να βρω τρόπους προσέλκυσης νέων ανθρώπων στην Εκκλησία μας. Με γοητεύει η προσφορά στον πάσχοντα συνάνθρωπο και αυτές τις εποχές είναι πολλοί γύρω μας που έχουν ανάγκη πολυμορφικής στήριξης.
Τι θα συμβούλευες τους συνομήλικους σου
Παίρνοντας παράδειγμα από τον εαυτό μου να κάνουν στη ζωή τους αυτό που έχουν στην καρδιά τους. Να μην φρενάρουν τις επιθυμίες και τα θέλω τους παρασυρόμενοι από εξωγενείς παράγοντες. Έτσι θα αισθάνονται πάντα την χαρά της επιτυχίας αλλά θα φέρουν μόνοι τους και την ευθύνη του αποτελέσματος
Ποιες είναι οι τελευταίες σκέψεις σου λίγες ώρες πριν την τελετή της χειροτονίας
Έχει ωριμάσει μέσα μου η μεγάλη ιδέα της Ιεροσύνης και περιμένω με ιδιαίτερη χαρά και περισσή βιασύνη την θαυμαστή ώρα της χειροτονίας μου. Όλα τα έχω τακτοποιημένα στο μυαλό μου αλλά βέβαια δεν ξέρω τι θα αισθανθώ την ώρα του Μυστηρίου. Και βέβαια στη σκέψη μου βρίσκεται η ανάγκη να εκφράσω ένα ευχαριστώ από καρδιάς στον Μεγάλο Πνευματικό Πατέρα του Γένους στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κκ.Βαρθολομαίο αλλά και στον γέροντα μου Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Τρανουπόλεως κ.Γερμανό. Επίσης να ευχαριστήσω τον πολύ αγαπητό μου, Πατέρα Δημήτριο Μαγιόγλου ο οποίος με συμβουλεύει και μου συμπαραστέκεται σε όλη αυτή την περίοδο της προετοιμασίας μου αλλά και όλους τους Πατέρες της Κοινότητας μαζί με τους λαϊκούς καλούς μου φίλους.
Νίκο μαζί με τις ευχαριστίες για την συνέντευξη δέξου και τις ευχές μου για υγεία και πολλές ψυχικές αντοχές για τον πιο απαιτητικό ίσως ρόλο της ζωής σου.
