Γράφει ο Μελέτης Ρεντούμης οικονομολόγος – τραπεζικός
Ένα από τα βασικά ζητήματα που απασχολούν την πολιτική σκηνή της χώρας εδώ και πολύ καιρό και μάλιστα πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Σύριζα, είναι το μέλλον της Κεντροαριστεράς, όπως αυτό εκφραζόταν εδώ και δεκαετίες από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο όπως όλοι γνωρίζουμε κατέρρευσε εκλογικά με την έλευση των Μνημονίων στην χώρα από το 2010 και μετά σταδιακά. Πλέον η λεγόμενη Δημοκρατική Συμπαράταξη, που περιλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ, το ΚΙΔΗΣΟ, την ΕΔΕΜ και κινήσεις πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί να βρει τη νέα της ταυτότητα για το πώς θα προχωρήσει και με ποιους. Το συνέδριο της Δημ. Συμπαράταξης που έληξε πρόσφατα, σίγουρα σηματοδοτεί εξελίξεις το οποίο θα μπορούσε να εγείρει και πολιτικές εξελίξεις αν υπάρξει το κατάλληλο κίνημα αλλά και ερέθισμα στην κοινωνία. Αρκεί όμως μόνο η πρόθεση μιας σειράς συνέδρων ν’αποφασίσουν και να δημιουργήσουν κάτι καινούριο που θα εμπνεύσει την ελληνική κοινωνία; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι. Αυτό που αποφασίστηκε μετά από πρόταση της προέδρου Φώφης Γεννηματά είναι απλά η πορεία προς μία εκλογή προέδρου τον Οκτώβριο του 2017 ώστε αμέσως μετά να διασαφηνιστεί τόσο το ιδεολογικό στίγμα του νέου κόμματος, καθώς και η δομή του και οι αρχές του. Ανεξάρτητα με το ποιοι συμφωνούν ή όχι με αυτή την διαδικασία, καθώς απόψεις και αποχρώσεις υπήρξαν αρκετές, εξ’αρχής αυτή η λογική είναι προβληματική και αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη τοποθέτηση και απόφαση για την πορεία του εγχειρήματος, μάλλον θα μιλάμε για πολλές εκδοχές της Κεντροαριστεράς στο μέλλον χωρίς ίχνος σύμπνοιας και συσπείρωσης. Όπως και να το δει κανείς, είναι αδύνατο να εκλεγεί κάποιος πρόεδρος ενός κόμματος που δεν υπάρχει και το οποίο θα συσταθεί αργότερα, μέσα από ένα πλαίσιο συμβιβασμών και υποχωρήσεων ώστε να χωρέσουν όλες οι τάσεις. Ποιους θα δεσμεύει ο νέος πρόεδρος άραγε; Μόνο το κόμμα από το οποίο προέρχεται ή το σύνολο της Δημ. Συμπαράταξης; Το ιδεολογικό στίγμα θα είναι καθαρά κεντρώο με μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό ή απλά μία εναλλακτική του Σύριζα περισσότερο προς τ’αριστερά με προσπάθεια επαναπατρισμού όλων των στελεχών που έφυγαν; Θα κληθεί δηλαδή ο νέος πρόεδρος, ως όμηρος ιδεολογικών τάσεων και κομματικών συσχετισμών, να υπηρετήσει ως εντολοδόχος πρωθυπουργός την τάση που θα του υποδείξουν κόμματα ή κινήσεις, ακόμα και αν εκείνος διαφωνεί ριζικά, εφόσον δεν ήξερε προκαταβολικά το κόμμα που θα προέκυπτε; Επίσης είναι άγνωστο αν μιλάμε για ένα τελείως νέο κόμμα το οποίο θα προέλθει από την διάσπαση των υφιστάμενων σχηματισμών ή τα νέα κόμματα θα διατηρηθούν και θα αποτελέσουν τις συνιστώσες ενός νέου κόμματος τύπου Σύριζα. Αν ισχύσει το δεύτερο σενάριο, τότε είναι δεδομένο ότι θα επικρατήσει μία πολιτική Βαβέλ εντός του νέου φορέα που θα συνεδριάζει ξανά και ξανά με στόχο να βρεθεί μία κοινή συνισταμένη η οποία εν τέλει δεν θα μπορεί να υπηρετήσει τον ελληνικό λαό, παρά μόνο τις κομματικές τάσεις τις οποίες εκπροσωπεί. Είναι πραγματικά απορίας άξιο, πώς είναι δυνατόν, να συμφωνεί η πλειοψηφία της Δημ. Συμπαράταξης να εκλεγεί πρόεδρος σύμφωνα με τον υφιστάμενο κομματικό μηχανισμό, το οποίο βαφτίζεται βάση της παράταξης, ώστε μετά ν’αποφασιστεί στην πορεία σε ποιο κόμμα θα υπηρετήσει ο πρόεδρος. Πρόκειται κατά την γνώμη μας, για μία παρωχημένη παλαιοκομματική λογική, με στόχο την εξασφάλιση θέσης έστω και χωρίς κόμμα, αφού για κάποιους η εξουσία είναι αυτοσκοπός. Όλη η παραπάνω συζήτηση που μονοπωλεί και το παρόν άρθρο, σίγουρα θ’ακούγεται αρκετά ξύλινη στο υφιστάμενο εκλογικό σώμα με τα χιλιάδες προβλήματα από τις οριζόντιες περικοπές, την ανεργία, την εγκληματικότητα και την έλλειψη προοπτικής για το αύριο. Αντί λοιπόν η νέα κεντροαριστερά ν’ασχολείται για το πόσο μπροστά και αριστερά θα κατευθυνθεί και με ποιον πρόεδρο ως άθροισμα συνιστωσών για την διατήρηση της εξουσίας, ας καταθέσει κάποια σοβαρή πρόταση για τους νέους, την παιδεία, την παραγωγή και την απασχόληση αν θέλει να είναι πραγματικά χρήσιμη για την κοινωνία, γιατί διαφορετικά με αοριστίες και μηχανισμούς όχι μόνο δεν παράγεται πολιτική, αλλά το όποιο αποτέλεσμα θα είναι επιζήμιο για την χώρα.
