Γράφει ο Κυριάκος Πεταλίδης
”Η ιστορία ξεκινάει 10 χρόνια πριν όταν μεσοτοιχία στα σπίτια μας υπήρχαν παράνομα κτίσματα όπου με απόφαση του Δήμου Μεγαλούπολης γκρεμίστηκαν. Οι ζημιές που προξενήθηκαν στις τοιχοποιίες πολλές, όπου με το πέρασμα του χρόνου οι ρωγμές άνοιξαν και δημιουργήθηκαν ανεπανόρθωτα ρήγματα αλλά και κίνδυνοι κατάρρευσης και ασφάλειας ακόμη και για τους διερχόμενους από αυτές τις ζώνες’’ αυτά μας δηλώνει ο Δημήτρης Οζπρόδομος ζητώντας του να μας ξεδιπλώσει, με τον δικό του τρόπο την ιστορία της περιοχής Έξι Μάρμαρα. Και συνεχίζει, ‘’Σαν Εφοροεπιτροπή αρχίσαμε τις αλληλογραφίες με τον Δήμο Μεγαλούπολης για να πάρουν μέτρα ασφαλείας, και να μας ανακαινίσουν τα σπίτια μας. Η επικοινωνία με τον τουρκικό Δήμο και η μεταξύ μας αλληλογραφία κράτησε παραπάνω από δύο χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αντιπρόεδρος μας Στυλιανός Γκουλγκούν με τις επαφές που είχε στο Δήμο το πάλεψε το θέμα πολύ σκληρά και στο τέλος βγήκε θετική η απόφαση και μας ανακοινώθηκε ότι θα μας ανακαινίσουν τους τοίχους και γενικότερα τα κτίσματα που έχριζαν συντήρησης’’. Η εταιρεία που ανέλαβε την δουλειά πήρε δείγματα από τις πέτρες και από το τσιμέντο για αναλύσεις, ενώ αποφασίστηκε να μεταχειριστούν όσα από τα παλαιά υλικά ήταν κατάλληλα και να συμπληρώσουν τα κενά με το ίδιο είδος πέτρας ώστε να διατηρηθεί εικόνα και ο χαρακτήρας της περιοχής, αρχιτεκτονικά. Όταν ολοκληρώθηκε το έργο της ανακατασκευής -εκ νέου με αίτημα της Εφοροεπιτροπής προς τον Δήμο- πραγματοποιήθηκε συντήρηση και στα τμήματα της ‘’υγιούς΄΄ τοιχοποιίας ώστε να υπάρχει ομοιομορφία στο σύνολο των κτισμάτων της περιοχής. Όμως η φροντίδα του Δήμου Μεγαλούπολης δεν σταματάει σε αυτά τα έργα υποδομής αλλά συνεχίζει με την κατασκευή νέας ενοριακής αίθουσας πολλαπλών χρήσεων. ‘’Η προυπάρχουσα αίθουσα ήταν ένα παλαιάς κατασκευής δωμάτιο στο οποίο χωρούσαμε 20 -25 άτομα, και δεν μπορούσαμε να κάνουμε καμιά εκδήλωση στην ενορία μας. Η αίτηση μας έγινε δεκτή από το Δήμο και πολύ σύντομα μας έφτιαξαν μία πολυτελής αίθουσα διαμορφώνοντας παράλληλα τα παρτέρια και τον όλο τον αύλιο χώρο, συμπληρώνει ο ομιλητής.
Επόμενος μεγάλος στόχος και όνειρο για πολλά από τα μέλη αυτής της ρωμαίικης Κοινότητας ήταν η ανακαίνιση και επαναλειτουργία του Αγιάσματος, το οποίο μετά τα Σεπτεμβριανά Γεγονότα, όταν κάηκε τελείως η εκκλησία, το Αγίασμα λειτουργούσε ως κεντρικός ναός της ενορίας και βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Τελικά μετά από πολλή δουλειά, κόπους, επιμονή και υπομονή, αρκετά χρήματα και φυσικά πνεύμα συνεργασίας από όλες τις πλευρές το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Σήμερα πια επαναλειτουργεί ο ιστορικός ναός περιτριγυρισμένος από τον όμορφα φροντισμένο κήπο και την πολυτελή αίθουσα εκδηλώσεων.
Όσο για το Αγίασμα λειτουργεί και έχει πια καθημερινά πολλούς προσκυνητές. Βέβαια για την υλοποίηση όλων αυτών των έργων σημαντική είναι η συνεισφορά του ανθρώπινου δυναμικού και συμπληρώνει ο κ. Οζπρόδομος ‘’πρέπει να ευχαριστήσουμε πολλούς ανθρώπους διότι αν δεν είχαμε την συμπαράσταση αυτή δεν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Το μεγαλύτερο ευχαριστώ πρέπει να το πω στον αντιπρόεδρο μας Στέλιο Γκουλγκούν ο οποίος για δύο χρόνια κάθε μέρα ήταν στην εκκλησία, επέβλεπε στα έργα και έτρεχε για το καθετί. Παράλληλα είχαμε την μεγάλη υποστήριξη και οικονομική και ηθική από τις ενορίες Μέγα Ρεύμα, Ταταούλων και Μακροχωρίου. Το ευχαριστώ προς αυτές τις ενορίες είναι λίγο φτωχό διότι με την συμπαράσταση που μας έδωσαν μπορέσαμε και φτάσαμε στην ολοκλήρωση των έργων, σήμερα. Βέβαια αμέριστη ήταν και η συμπαράσταση μεμονωμένων πολιτών που συνεχώς ρωτούσαν τι μπορούμε να κάνουμε, τι μπορούμε να προσφέρουμε για την Εκκλησία. Όλα αυτά μας έδιναν μεγάλη δύναμη για να ολοκληρώσουμε τα έργα’’. Μέσα σε αυτό το διάστημα καταλάβαμε και ζήσαμε το πόσο σημαντική είναι η αλληλοβοήθεια και συμπαράσταση αναμεταξύ μας και πως παρόμοιες ενέργειες στήριξης σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο πρέπει να αυξηθούν για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να προσφέρουμε πιο πολλά στην Ομογένεια μας’’ συμπληρώνει.
Στόχος όλος των αρμοδίων θεσμικών φορέων της Ρωμαίικης Ομογένειας είναι να αναστήσει αυτή την ιστορική Κοινότητα και φυσικά να μπορέσουν να συντηρηθούν όλα αυτά τα έργα και να αντέξουν σε πείσμα του χρόνου, των προκλήσεων και της πραγματικότητας .
