Γράφει ο Κυριάκος Πεταλίδης
Μέσα από τις τελευταίες ομιλίες του Έλληνα πρωθυπουργού, είναι κοινή η διαπίστωση ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας χαρούμενος και αισιόδοξος πολιτικός, παρά την πίεση που ασκούν πάνω του τα διάφορα γεγονότα και με την τέταρτη αξιολόγηση να είναι παρούσα. Επιχειρεί να δώσει την εικόνα ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης ενώ στοχεύει να μεταδώσει την αίσθηση ότι δύναται να αντιστρέψει το κλίμα, αξιοποιώντας τους χειρισμούς του για τον περιορισμό των επιπτώσεων της στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Οι πιο μυημένοι στα παρασκήνια του Μεγάρου Μαξίμου λένε ότι ατενίζει και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία και ελπίζει σε ανάκαμψη. Γι’ αυτό και η επικοινωνιακή αντεπίθεση στα πλαίσια της προσπάθειας αλλαγής του κακού κλίματος.
Όμως, είναι έτσι; Και αυτό διότι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος προσωπικά, είναι ότι δεν μπορεί πλέον να εμπνεύσει αισιοδοξία στην κοινή γνώμη. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και η παγίωση της πτώσης της δημοφιλίας του είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, αφού οι πολίτες έχουν απογοητευθεί, καθώς πίστεψαν πως κάτι μπορούσε να αλλάξει. Και όταν ο λαός παύει να ελπίζει, αυτό λέει πολλά για τα μελλούμενα και την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής. Η καθημερινότητα είναι διαφορετική γεγονός που αποτελεί μείζον πρόβλημα για την Κυβέρνηση και όσο και οι συγκρούσεις με την αντιπολίτευση σε επίπεδο της σκανδαλολογίας, εντείνονται το σκηνικό δεν φαίνεται να αλλάζει. Πολιτικές σκοπιμότητες υποχρεώνουν τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάζει την πραγματικότητα και αυτό είναι ότι χειρότερο για την πραγματική ζωή.
