Υπογράφει ο Μελέτης Ρεντούμης \ οικονομολόγος – τραπεζικός
Η διαπραγμάτευση για την 2η αξιολόγηση του 3ου Μνημονίου συνεχίζεται μέσα στο 2017 και ήδη η χώρα οδεύει προς την επικίνδυνη ζώνη του καλοκαιριού όπου καλείται ν’αποπληρώσει τον Ιούλιο 7.4 δις ευρώ σε ομόλογα. Αυτό το γεγονός από μόνο του σημαίνει για την Ελλάδα συμφωνία με δανειστές ή άτακτη χρεωκοπία ή προσυμφωνία για Grexit με ελεγχόμενη χρεωκοπία, κάτι που δεν είναι ακόμα σαφές και ορατό αν θα το επιλέξει η κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση, όσοι πίστευαν ή διακινούσαν από τις αρχές του έτους και πιο πρίν ακόμα ότι όλα έχουν κλείσει και απομένουν μόνο κάποια θέματα για τα εργασιακά ανοιχτά, δυστυχώς διαψεύδονται πανηγυρικά.
Ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας, παρότι φαινόταν να προκρίνει αρχικά την ιδέα της άμεσης συμφωνίας ώστε να σταματήσει η πολιτική αβεβαιότητα, να ενταχθεί η χώρα στο QE και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, επανέρχεται σταδιακά στην αναποφασιστικότητα που τον διακρίνει και εν μέσω αριστερών ιδεοληψιών, προκρίνει την σκληρή γραμμή απέναντι στους δανειστές, θέλοντας μια λύση πακέτο για δημόσιο χρέος και QE όταν σε καμία περίπτωση δεν είναι σε θέση να την επιβάλλει.
Κάθε μέρα που περνάει, είναι εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, καθώς αφαιρείται ρευστότητα από το σύστημα, διαρρέουν συνεχώς καταθέσεις, παραμένουν τα capital controls, δημιουργείται στασιμότητα εξαγωγών και η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Με τα παρόντα μακροοικονομικά δεδομένα, ο κ. Τσίπρας δεν έχει καμία διαπραγματευτική ισχύ, αλλά δυστυχώς δεν έχει και κανένα σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση, αλλά άγεται και φέρεται τόσο από δημοσιεύματα του εξωτερικού όσο και από ακραίες απόψεις δικών του συνεργατών που είναι διατεθειμένοι να προασπίσουν περισσότερο τ’ αριστερά ιδεώδη παρά το εθνικό συμφέρον.
Μέσα σε αυτό το τεταμένο πολιτικό κλίμα και την κοινωνική έκρηξη με νέα μέτρα να βρίσκεται προ των πυλών, ο Α. Τσίπρας, δεν έχει πολλές επιλογές.
Αντιλαμβάνεται πλήρως ότι εδώ που έχει φθάσει το πράγμα, κρίνεται τόσο η επιβίωση της κυβέρνησης όσο και η δική του πολιτική επιβίωση σε μία ηλικία μάλιστα που θα μπορούσε κυριολεκτικά ν’ απογειώσει την χώρα αν προσέφευγε στην ορθολογική σκέψη για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων.
Με βάση τα παραπάνω, φαντάζει όλο και πιο πιθανό, το σενάριο των πρόωρων εκλογών, καθώς και η συμφωνία να κλείσει τον Ιούνιο, θα έχει δημιουργηθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία με κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και αντίστοιχες απολύσεις.
Την στιγμή μάλιστα που τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει την πτώση του τζίρου των επιχειρήσεων και την μείωση της απασχόλησης, η κυβέρνηση επιμένει για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, όταν σε λίγο δεν θα υπάρχουν ούτε επιχειρήσεις αλλά ούτε και συμβάσεις για να υπογραφούν.
Είναι βέβαιο ότι οι εκλογές αν επιλεγούν τελικά, θα πιέσουν ακόμα περισσότερο την ελληνική οικονομία γεγονός που θα καταστήσει τα πλεονάσματα που καλείται να συμφωνήσει η κυβέρνηση μη βιώσιμα που σημαίνει κατάρρευση της όποιας υφιστάμενης συμφωνίας για την επόμενη κυβέρνηση και άρα νέο επαχθές 4ο Μνημόνιο.
Θα έπρεπε ο πρωθυπουργός να καταλάβει τις ασφυκτικές δημοσιονομικές συνθήκες κάτω από τις οποίες κινείται και να κλείσει την συμφωνία με τους δανειστές άμεσα.
Οι περισσότεροι όμως ξένοι αναλυτές ήδη δίνουν μειωμένη πιθανότητα για συμφωνία και πιστεύουν στο σενάριο των εκλογών.
Ο βασικός λόγος γύρω από αυτό, είναι ότι αφενός θα μεταβιβάσει την ευθύνη της δύσκολης συμφωνίας στην επόμενη κυβέρνηση, πιθανότατα στη ΝΔ, με μία χώρα να καταρρέει, ενώ ο Σύριζα, διασφαλίζοντας τον πυρήνα του και ένα ποσοστό της τάξης του 15-20%, θα μπορεί ως αξιωματική αντιπολίτευση, να συνεχίζει την αντιμνημονιακή της ρητορική καθώς θα περηφανεύεται για την μη ψήφιση της κατάπτυστης συμφωνίας που επιβουλευόταν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού κατά την γνώμη τους.
